Ο ήλιος βγήκε πάλι σήμερα

για να φωτίσει τον κόπο αυτού του τόπου,

για να μας δείξει πως θα `ναι δίπλα μας,

για να χαρίσει τη ζέστη του

να ξανανιώσουν οι παγωμένες καρδιές.

Έσπειραν φόβο μα τον θερίσαμε,

τον μαζέψαμε και τους τον παραδώσαμε.

Τώρα, αυτό ήταν ο πλούτος μας.

Δεν είμαι βέβαιος για τα καθαρά μας χέρια

μα ο τόπος μου φαίνεται να κάνει βήματα

προς την αλήθεια.

Ίσως ήρθε η ώρα ν’ αποτινάξουμε ό,τι μας βασάνισε,

ό,τι θρονιάστηκε σαν αγκάθι στις ψυχές μας,

ό,τι έκανε το νερό μας γλυφό

και με μια δόση λήθαργου

μας κρατούσε τα μάτια κλειστά.

Ίσως και να μη θέλαμε να δούμε

μα δε θα γράψω γι’ αυτό.

Τώρα σημασία έχει πως κουνήσαμε τα βλέφαρά μας.