Αιμορραγούν οι μέρες μακριά σου
κι εγώ μες στης ζωής μου το δίπολο προχωρώ.
Αυτό της ζωής και του θανάτου,
αυτό του έρωτα και της απόγνωσης.
Θύμησή μου το χαμόγελό σου,
καθρέφτισμά του
τα φρεσκοποτισμένα μου μάτια…
Φοβάμαι μάτια μου τον αντίλαλο της σιωπής,
την αδειανή σκέψη, το ξεφτισμένο συναίσθημα.
Φοβάμαι μην έρθουν μέρες
που δε θα ματώνω πια για σένα.