Στον Αλφόνσο Μορένο

Του ενώνονταν οι λέξεις στο στόμα οι μεν με τις δε σκεπτικές,
του ενώνονταν οι λέξεις τόσο που δεν μπορούσε να τις πει.
Οι πρώτες αληθινές του λέξεις υπήρξαν ένας γιος και μια κόρη,
έπειτα έφτασαν άλλες σαν εκείνες στοιχειώδεις κι απλές,
τόσο καθάριες που σε κάποιες έχεις πλύνει τα αμαρτωλά χέρια
που δεν έχουν αμαρτήσει ακόμα.