Μέσα από εικόνες
που θολώνουν το μυαλό
πέφτω σε κανόνες
που καιρό θέλω να βγω
δεν με νοιάζει πια
δεν θυμάμαι πια

Όλα πήγαν όπως
μας τα φύλαγε η ζωή
κι αν υπάρχει τρόπος
κάπως να’μαστε μαζί
δεν με νοιάζει πια
δεν θυμάμαι πια

Κι αν μείνω μόνος να κοιτάζω το κενό
και αν υπάρχω όσο υπάρχεις κάπου εδώ
δεν με νοιάζει πια
δεν θυμάμαι πια
Κι αν χορεύεις πάντα μέσα μου χορό
στης καρδιάς μου τον πιο άτακτο ρυθμό
δεν με νοιάζει πια
δεν θυμάμαι πια

Στα πεσμένα φύλλα
σε μια άχαρη εποχή
θα θυμάσαι ίσως
απ’το τέλος το φιλί
δεν με νοιάζει πια
δεν θυμάμαι πια

Κι αν μείνω μόνος να κοιτάζω το κενό
και αν υπάρχω όσο υπάρχεις κάπου εδώ
δεν με νοιάζει πια
δεν θυμάμαι πια
Κι αν χορεύεις πάντα μέσα μου χορό
στης καρδιάς μου τον πιο άτακτο ρυθμό
δεν με νοιάζει πια
δεν θυμάμαι πια