Κάπου κάπου νομίζω πως πιάνω τις σκέψεις σου
μέσα στα δάχτυλά μου.
Τις αγγίζω, τις χαϊδεύω,
τις αισθάνομαι
και ...ξαφνιασμένη ανοίγω τη χούφτα μου
να χυθούν στο άπειρο
σαν τους διάττοντες των Λεοντιδών.
Όχι πως δεν μπορώ να τις κρατήσω,
Όχι πως δε λαχταρώ να τις κάνω δικές μου,
Φοβάμαι μη τις διαβάσουν οι άλλοι και προδοθείς.