Ἥφαιστ’ ὀμβριμόθυμε, μεγασθενές, ἀκάματον πῦρ,
λαμπόμενε φλογέαις αὐγαῖς, φαεσίμβροτε δαῖμον,
φωσφόρε, καρτερόχειρ, αἰώνιε, τεχνοδίαιτε,
ἐργαστήρ, κόσμοιο μέρος, στοιχεῖον ἀμεμφές,
παμφάγε, πανδαμάτωρ, πανυπέρτατε, παντοδίαιτε,
αἰθήρ, ἥλιος, ἄστρα, σελήνη, φῶς ἀμίαντον
ταῦτα γὰρ Ἡφαίστοιο μέλη θνητοῖσι προφαίνει.
Πάντα δὲ οἶκον ἔχεις, πᾶσαν πόλιν, ἔθνεα πάντα,
σώματά τε θνητῶν οἰκεῖς, πολύολβε, κραταιέ.
Κλῦθι, μάκαρ, κλήιζω σε πρὸς εὐιέρους ἐπιλοιβάς,
αἰεὶ ὅπως χαίρουσιν ἐπ’ ἔργοις ἥμερος ἔλθοις.
Παῦσον λυσσῶσαν μανίαν πυρὸς ἀκαμάτοιο
καῦσιν ἔχων φύσεως ἐν σώμασιν ἡμετέροισιν.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Ήφαιοτε ίσχυρόκαρδε, μεγαλοδύναμε, που είσαι τα άσβεστον πυρ,
και φωτίζεσαι από φλογερές λάμψεις, ω θεέ που παρέχεις το φως εις τους ανθρώπους,
εσύ που φέρεις το φως, με τα ισχυρά χέρια, αιώνιε, πού ζεις με την τέχνην, συ ο
εργάτης, μέρος του κόσμου και στοιχείον άμεμπτον, που τρώγεις τα πάντα, που δαμάζεις
τα πάντα (ως εκπρόσωπος της φωτιάς), ο υπεράνω όλων υπέρτατος, που ευρίσκεσαι
παντού. Είσαι ο αιθήρ, ο ήλιος, τα άστρα, η σελήνη, το φως το αμόλυντον διότι αυτά τα
μέλη του Ηφαίστου φέρουν το φως εις τους ανθρώπους.
Και κατοικείς εσύ εις πάντα οίκον, όλες τις πόλεις, όλα τα έθνη
και κατοικείς (ως πυρ, ως φωτιά) μέσα εις τα σώματα των ανθρώπων, εσύ με την
μεγάλην ευτυχίαν, ο ισχυρός.
Άκουσέ με μακάριε, εσέ προσκαλώ εις τάς Ιεράς σπονδάς, δια να προσέλθερις πάντοτε
ήμερος και με έργα που φέρουν χαράν.
Κατάπαυσε την λυσσασμένην μανίαν του ακατάβλητου πυρός
παρέχων εις τα ιδικά μας σώματα τη φυσικήν καύσιν (όχι διεγέρσεις αφύσικες).