Εκεί τριών τεσσάρων χρόνων
την ανακάλυψα
Και τη φοβόμουνα, που απρόσκλητη
στα πόδια μου μπερδεύονταν
Μια να με ακολουθεί
μια να με ξεπερνάει
μια να μου γνέφει αριστερά
μια να μου γνέφει δεξιά.
Η σκιά μου.
Καθώς το βηματισμό μου
τάχυνα στη ζωή
κατάλαβα ότι πίσω από τη σκιά
κάποιος κρύβεται καλά
Σήκωνα τα χέρια ψηλά
δοξαστικά
Έφτιαχνα μια δυνατή σκούρα σκιά
κι ύστερα κοίταζα ψηλά
τη μετατόπιζα, λευκή, τρανή
στον ουρανό της νύχτας
θαρρώντας πως τη νίκησα.
Όταν στα τρία άρχισα να περπατώ
νά τη μπροστά μου
και φοβήθηκα
μη το ραβδί μού πάρει.
Σήκωνα το μπαστούνι μου ψηλά,
να τη ραβδίσω.
Το ίδιο μου `κάνε ξεδιάντροπα
κι αυτή.
Πότε θα απαλλαχτώ από σένα
Νεύριασα, αγανάκτησα.
Σε λίγο… μου απαντά.
Τώρα που κοιτώ από ψηλά
ξέρω Τι είναι σκιά!

Σκιά είναι η ζωή
σαν πίσω της κρύβεται
μια φωτεινή πηγή.