Νεκρά θάλασσα.

Είμαι εδώ, κοντά σου

Απάνω σου!

Οριζοντιωμένη ανάσκελα,

να βλέπω τα σύννεφα!

Νεκρά θάλασσα….όπως

Νεκρός, νεκροφόρα, νεκροταφείο,

νεκρική πομπή, νεκρώσιμοι ψαλμοί,

νεκρική σιγή…

Καταστάσεις ανεξέλεγκτες, με διάρκεια.

Είπες:

– ανάσκελα, διαβάζεις εφημερίδα.

Βουτιά να μη κάμεις.

Εφημερίδα; Αποτολμώ τη βουτιά!

Βυθίζομαι παράξενα,

στροβιλίζομαι έκκεντρα από τον άξονά μου.

Το κέντρο βάρους του σώματός μου,

σε συνεχή αχαλίνωτη μετατόπιση.

Μετεωρίζομαι.

Μετά από αλλόκοτες περιδινήσεις,

η Νεκρά θάλασσα με ξερνά…

Αναδύομαι…

Τσούζουν τα μάτια,

από την απόλυτη αρμύρα.

Τρέχουν δάκρυα!

Πρώτη φορά που είναι γλυκά,

μπροστά στην τόση αλατότητα,

αυτής της άγονης θάλασσας!

Αναδύθηκα!

Εξαγνίστηκα!