Μπαίνουν και βγαίνουν οι εποχές
χωρίς εσένα να μου λες
μια καλημέρα
Θα περιμένω έναν καφέ
Μιας Κυριακής το πρωινό
θαλασσινό στον Ωρωπό.
Να με ρωτάς:
Θυμάσαι;
Που πήραμε το ferry
στην Ερέτρια να μας φέρει
σφιχτά που κράταγες το χέρι
Πως μ’ αγαπούσες
ψιλόβρεχε και τραγουδούσες
σκοπό καινούριο της Αρλέτα
σου είχα χαρίσει την κασέτα:
Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες
Τώρα βροχή…
Μα στην επιστροφή
οδεύοντας στη Δύση
σταχτιά σύννεφα στον ουρανό
σαν κόμπος ήρθε στο λαιμό
Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες
Τώρα σιωπή…