Φορώ τη μάσκα
της αδιάφορης
ρούχα που δεν μ’ εκφράζουν
Χτενίζομαι ασυνήθιστα
Έτσι που να μη μ’ αναγνωρίζουν
Ούτε κι εσύ!
Που με τον καιρό
με ξέρεις πια καλά.
Ρούχα φορώ χοντρά
που να μη φαίνονται
οι χτύποι της καρδιάς
σαν αφηνιάζουν.
Κρατώ την αναπνοή μου
να ελαττώσω τους χτύπους
Κοντεύω να σκάσω
Και ξανά αναπνέω
Γυαλιά Φορώ
σκούρα χοντρά,
που κρύβουν μάτια κόκκινα
κρυφοκλαμένα.
Έτσι παίρνω τους δρόμους
κάνοντας
διαδρομές άσκοπες
με ανθρώπους που φορούν
τη δική τους μάσκα.