Ασήμιζε ο αιωνόβιος ελαιώνας με το ξύπνημα τών τριζονιών,
Καθώς τον διέσχιζαν αλυσίδες διπλών φανών στα χέρια
Μάταιων κληρονόμων
Του ξεραμένου σ’ ετούτες τις πέτρες
Αίματος.

Γεύτηκα το άγουρό του λάδι
Διύλισμα της μνήμης των Ευωνύμων,
Τότε που στη γλυφάδα του Άι-Γιώργη
Φλομώναμε εκείνων των πλασμάτων
Τις ψυχές.