Κι άνθιζε μέσα του κι αισθάνθηκε
πως κυλούσε ανάμεσα σε πέτρες, ρίζες, φύλλα.
Άνθρωπος από νερό, άνθρωπος από νερό!
φώναζαν τα παιδιά.
Κι αυτός;
Πώς έσβησε τη δίψα του;
Ξεδίψασε άραγε ποτέ;
Το χώμα ξέρει
το χώμα γνωρίζει
τα νερά θυμούνται.

Το νερό ξεπλένει τους λεκέδες.
*
Άρρωστος από μίσος
πιο νεκρός κι από νεκρό
αυτός που στο μάτι του ζωου
θάνατο βλέπει και ποτέ την αθωότητα.
Σε ξέρα ριγμένος
βυθισμένος στα πνιγμένα του νερά
αυτός που δέρμα αλλάζει κι από φίδι πιο γρήγορα
πουλί να γίνει θέλει με δανεικά φτερά.