Κι ετούτες τις ημέρες συνέβη
Απ’ τα μάτια μέχρι τη φτέρνα, ότι σκάλωσε
Καθώς αναδύεται μια παλιά διαμαρτυρία στον τοίχο
Και αιωρείται η παύση· έτσι
Ένας άλυτος έρωτας είναι
Τον βύθισαν στην απώλεια· σ’ ένα κομμάτι μάρμαρο
ότι ορίζεται ως ορυκτό της απουσίας
Σχεδόν όπως υποχωρούν τα πεύκα στη γύρη τους
Και πώς να την κερδίσεις αυτή τη σιωπή