Μπροστά στη λευκή του κόλλα
μπερδεύομαι, δειλιάζω –
όπως σταματάει ο προσκυνητής
μπρος στην πύλη του ιερού·
όπως χαμηλώνει το βλέμμα ο δονζουάν
μπρος στην όψη της παρθένας.
Κοιτάζω άπληστα, με περίσσια αγάπη,
σαν τη μαθητριούλα, το καινούργιο τετράδιο
που θά `ρθει να το βασανίσει η γραφίδα μου
με καλικαντζούρες και λέξεις άνευ νοήματος.
Γυρνάω τη σελίδα και κάνω όλο μουντζαλιές.
Η γραφή μου το φχαριστιέται πολύ
προκαλώντας τούτο το σκάνδαλο.
Μπαίνοντας στου τετραδίου μου τα ενδότερα
είναι σαν να μπαίνω σε δάσος πυκνό, και χάνομαι
κουβαλώντας ολομόναχη ανάμεσα σε φύλλα αστραφτερά
τη θριαμβευτική μου πέννα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.