Ἀθανάτων καλέω καὶ θνητῶν ἁγνὸν ἄνακτα,
οὐράνιον Νόμον, ἀστροθέτην, σφραγῖδα δικαίαν
πόντου τ’ εἰναλίου καὶ γῆς, φύσεως τὸ βέβαιον
ἀκλινὲς ἀστασίαστον ἀεὶ τηροῦντα νόμοισιν,
οἷσιν ἄνωθε φέρων μέγαν οὐρανὸν αὐτὸς ὁδεύει,
καὶ φθόνον οὐ δίκαιον ῥοίζου τρόπον ἐκτὸς ἐλαύνει
ὃς καὶ θνητοῖσιν βιοτῆς τέλος ἐσθλὸν ἐγείρει
αὐτὸς γὰρ μοῦνος ζωιων οἴακα κρατύνει
γνώμαις ὀρθοτάταισι συνών, ἀδιάστροφος αἰεί,
ὠγύγιος, πολύπειρος, ἀβλάπτως πᾶσι συνοικῶν
τοῖς νομίμοις, ἀνόμοις δὲ φέρων κακότητα βαρεῖαν.
ἀλλά, μάκαρ, πάντιμε, φερόλβιε, πᾶσι ποθεινέ,
εὐμενὲς ἦτορ ἔχων μνήμην σέο πέμπε, φέριστε.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Των αθανάτων θεών προσκαλώ και των θνητών ανθρώπων τον αγνό βασιλέα, τον
επουράνιον Νόμον, αυτόν που κατατάσσει (θέτει εις τάξιν) τα άστρα, με οικοίαν
σφραγίδα και
του θαλασσίου πόντου και της γης, αυτόν που φροντίζει πάντοτε να είναι η φύσις
σταθερά, ασάλευτη, αδιατάρακτη δια ειδικών, μερικωτέρων νόμων, δια των οποίων
κατευθύνει τα πάντα άνωθεν και διατρέχει και κυριαρχεί αυτός, ο Υπέρτατος Νόμος τον
μέγαν ουρανόν, και τον άδικον φθόνον αποδιώκει αυτός ως ορμητική κίνησις αυτός
διεγείρει εις τους ανθρώπους το καλόν τέλος του βίου διότι μόνον αυτός κατέχει το
πηδάλιον των ζωων (κατευθύνει την ζωήν), επειδή έχει ορθοτάτας γνώμας, είναι πάντοτε
αμετακίνητος, πανάρχαιος, με μεγάλην πείραν συγκατοικών αβλαβώς με όλους τους
δικαίους, αλλά εις τους παρανομούντας (τους αδίκους) επιφέρει βαρείαν ζημίαν, βλάβην.
Αλλά ώ μακάριε, πολύτιμε, συ που φέρεις την ευτυχίαν εις όλους περιπόθητε. έχων
ευμενή καρδίαν μη μας λησμονής ω άριστε.