Άστρα τ’ ουρανού και
πεταλούδες ψυχές
μ’ αρμάθες κλειδιά
βραχιόλια φόρεσαν στα χέρια
Ρίζες της μάνας γης
ενός χρυσού κόσμου
σκούριασαν σε τέφρες σκοτεινές και άλαλες
Ατενίζοντας το αύριο
ενός κόσμου που αλλάζει
Φόβοι κι ελπίδες συγκρούονται
Ξίφοι αναμετρώνται
καρδιές αιμορραγούν
Χιτώνες σχίζονται
κορμιά ξεγυμνώνονται
ψυχές κρύβονται σε ανασηκωμένα φρύδια ψευδαισθήσεων
Μάτια ορθάνοιχτα με πέπλα λήθης
ερμητικά κλειστά, επιμένουν να
εναντιώνονται στην χαραυγή
Φωνές απεγνωσμένες
κατακρημνίζονται πάνω
σε ισχυρά εγώ
Φωτιές αλαλάζουν ιαχές πολέμου
Χέρια απλώνονται στην ματαιότητα της λήθης
Αν μ’ αρνηθείς θα σ’ αρνηθώ
Αέναος κύκλος φωνών
με απομακρυσμένες τις καρδιές
ταξιδεύουν πάνω κάτω σε σπειροειδή κίνηση
Κουρασμένοι πρίγκιπες
κουρασμένες πριγκίπισσες
ονειρεύονται αδιέξοδα
χαμηλώνοντας το βλέμμα στενάζοντας
Κι όταν πάψει το αίμα να κοχλάζει
έρχεται η εκκωφαντική σιωπή κραυγάζοντας αλήθειες
Αλήθεια μου και ψέμα μου, τι είστε;