Έκλεισες τα μάτια και αφέθηκες.
Στου κοχυλιού το γύρισμα ερώτων σου κρυμμένα μυστικά.
Λικνίζονται οι ανεμώνες κι αγκαλιασμένες σμίγουν με του ιππόκαμπου την λυγεράδα.
Τα φύκια φθονερά ποθούν να τον πλανέψουν με Σειρήνων γητειές.
Μα κείνος, μαγεμένος από έρωτα,
ορθόκορμος πορεύεται προς των χρωμάτων τους κήπους.

Ο κόσμος του βυθού μέσα από του κοχυλιού το γύρισμα!
Ο κόσμος της αγάπης μέσα από της καρδιάς σου τους κόρφους!