Πίσω από φιμωμένα παράθυρα
προκύπτουν εικασίες
πως θα ήταν εάν.
Ανθρώπινες ιστορίες ενός κάποτε
ορίζονται ως άγνωστος χ.
Οι τοίχοι διαστέλλονται
κι όλο το κατασκεύασμα έχει περάσει
από τη θεωρία στην απραξία.
Καταπίνω σκοτάδι
στη θέα του εγκαταλελειμμένου
κι ας ονομάζομαι άνθρωπος της πόλης.
Δεν έχω γλώσσα να σκεπάσω τα σφραγισμένα σπίτια.
Είμαι ένας άστεγος.