Ξεσπούσανε οε γέλια,
ξανά και ξανά,
στεκόμουνα στη μέση,
και τα `λεγα, το ένα μετά το άλλο.

Πραγματικά αστεία.
Γνήσιο, πηγαίο χιούμορ.

Και κάθε λίγο
κι άλλο ξέσπασμα,
κι άλλο χαχανητό.

«Πολύ χαρισματικός».
«Καλύτερος κι από γελωτοποιός».

Ύστερα πήγα σπίτι μου.
Και έκλαψα.