Ι

Το αριστερό μου χέρι
που δεν έγραψε αράδα στη ζωή του
τρελάθηκε
κι έβαλε στα γεράματα δαχτυλίδια και βραχιόλια.
Τα δαχτυλίδια μάλιστα, όλα παλιές
σφραγίδες επισκόπων.

Χέρι αγράμματο κι ανάξιο
ικανό μόνο από μακριά να χαιρετά.
Χέρι που αν πνιγόμουν,
σαν ξένο χέρι bourgeois παρατυχόντος
θα ενδιαφερόταν μόνο μη βραχεί.
Χέρι για μεγαλεία διψασμένο
χέρι τρελό δεσποτικό...

ΙΙ

Ένας ακάματος εργάτης το δεξί μου χέρι
που ποτέ δε χάνει το δρόμο.
Νυχθημερόν,
χάδια, ραπίσματα και χειραψίες ανταλλάσει.
Νυχθημερόν,
κι ας είναι εγγράμματο, δούλος πιστός.
Μονάχα στίχους θα `θελε να γράφει
κι όμως εκ γενετής δικές του έχει
τις λογής χοντροδουλειές.
Πότε βαστάζος για τα ψώνια,
ή προσκεφάλι τρυφερό
κι άλλοτε πάλι ιππότης άγριος, τραμπούκος, πελταστής.
Από κοσμήματα μεσάνυχτα
Το βαρυκόκαλο δεξί μου χέρι.
Πρόθυμο πάντοτε ωστόσο
για μένα να ριχτεί και στα σκυλιά.