Ο Σίμων ο Κηφάς ο Πέτρος
– Για μιαν ημέρα για μιαν ημέρα μόνο να ξαναγινόμουν
ο υιός του Ιωνά
Θα πέρναγα τ’ απόγευμα ψαρεύοντας στη λίμνη
λάγνα κοιτώντας την Εσθήρ
που με τις φίλες της Άννα και Μάρθα
τα ιμάτιά τους τάχα πλένουν παραδίπλα
κι όλο γελούν και ψιθυρίζουν στο αυτί η μια της άλλης.
Για μιαν ημέρα να ξαναγινόμουν
εκείνος που υπήρξα κάποτε
έτσι, με τον Ιάκωβο για να τσουγκρίσω το ποτήρι
στο μαγειρείο του Βαρνάβα – το στέκι των Βηθανιωτών.
Κι ύστερα θα πέρναγα από το σπίτι της Ραχήλ
κείνο το πλίνθινο με την ευρύχωρη αυλή μπορντέλο
που συνωθούνται –κάτω απ’ την κληματαριά–
οι Ιουδαίοι· οι Χριστιανοί της αύριον.
Κι αύριο, θα `μουν ξανά ο Σίμων ο Κηφάς ο Πέτρος
Κι ο Ραββί θα συγχωρούσε τον πιο αγαπημένο μαθητή του...