Και ξέρω πως από κάπου μας κοιτάνε
και το φως ακόμα να φτάσει σ’ αυτούς
κι εγώ είμαι 5 χρονών
και μόνη μου σκοτούρα να μάθω να κλοτσάω καλά το τόπι
και μου φτιάχνεις λουκάνικα με πατάτες
και οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν
τα μαλλιά δε γκριζάρουν κι οι ρυτίδες δε σκάβουν τα μούτρα μας.
Ούτε δάκρυα είναι αυτά καλή μου.

Όλα μα όλα είναι θέμα φωτισμού
και να μωρέ
είμαι λιγάκι κακοφωτισμένος
πως να το κάνουμε;