Η οργή
μαύρη σαν τσιγκέλι
με κυριεύει
Κάθε μέρα
κάθε ναζί
έπαιρνε στις 8 π.μ. ένα μωρό
και το τσιγάριζε για πρωινό
στο τηγάνι
Κι’ ο θάνατος τον κοιτά με αδιάφορο μάτι
και σκαλίζει τη βρωμα στο νύχι του
Ο άνθρωπος είναι διάβολος
Φωνάζω
Ο άνθρωπος είναι λουλούδι
που θα έπρεπε να καεί
Φωνάζω
Ο άνθρωπος είναι πουλί γεμάτο λάσπη

Φωνάζω
Κι’ ο θάνατος τον κοιτά με αδιάφορο μάτι
και ξύνει τον πρωκτό του
Ο άνθρωπος με τα ρόδινα ακροδάκτυλα
με τα θαυμαστά του δάχτυλα
δεν είναι ναός
αλλά αποχωρητήριο
φωνάζω
Να μη ξανασηκώσει ο άνθρωπος το φλιτζάνι του
Να μη ξαναγράψει ο άνθρωπος βιβλίο
Να μη ξαναφορέσει ο άνθρωπος το παπούτσι του
Να μη ξανασηκώσει τα μάτια του
μια τρυφερή νύχτα του Ιούλη
Ποτέ Ποτέ Ποτέ Ποτέ Ποτέ
Βροντοφωνάζω
Παρακαλώ το Θεό να μην ακούσει.


Μετάφραση: Ιωσήφ Βεντούρας