Στον Λουσιάν Κουτώ


Είναι κάτι νησιά στη Μαύρη Θάλασσα
Νησιά από πέτρα κρύα και ωχρή
Είσαι μονάχος σου πάντα εκεί
Και μπαίνεις σε μεγάλους πύργους
Όλο δωμάτια εντοιχισμένα
Και βρίσκεις μαλθακές γυναίκες
Χοντρές γυναίκες άσπρες τρυφερές
Σε ξέστρωτα κρεβάτια ξαπλωμένες
Μια κνίσα αναδίνεται απ’ τις τρίχες τους
Με σπείρες κατσαρές
Καπνός γαλάζιος μες στων δωματίων τον άχρωμο αέρα
Πρέπει λοιπόν να προχωρήσεις
Γιατί αυτές εκεί, προσμένουνε
Μπορούν να κάνουνε κι εγώ δεν ξέρω τι
Παίρνουνε όλες τις μορφές
Κυλάνε σα νερό
Δε θα `ταν φρόνιμο να ταξιδέψεις στα νησιά της Μαύρης Θάλασσας
Καλύτερα να πας και να πάρεις κρέας.

μετάφραση: Α. Φωστιέρης – Θ. Νιάρχος