Και του Σεφέρη την θλιμμένη
νοικοκυροσύνη
και του Μελά
την ακατάσχετη
φιλαυτία
και τους αλλόκοτους
του Καζαντζάκη
μετεωρισμούς
την υψηλόκαρδη μπραβούρα
του Σικελιανού
του Βάρναλη
τα λυρικά αλυχτήσματα
χώρεσε όμοια
ό,τι κι αν πεις
τούτος ο τόπος
πάνω απ’ τ’ αποκαιδια
των συγκρούσεων
δώθε απ’ τα χαρακώματα
του εγώ.

Κάθε Ρωμιός
και μια σχεδία ενστίκτου
στον άψορρον ωκεανό
της μνήμης.