Νύχτωσε
Κι από τους κατιφέδες το φως μεταναστεύει
Στου γαλαξία την οροσειρά

Νύχτωσε
Κι έξω απ’ τις πόρτες του νησιού
Τη φυσαρμόνικά του παίζει ένας παρωρίτης
Ενώ μια απόχη βιολετιά της μελωδίας τα σμήνη
Σε δίχτυα παγιδεύει

Νύχτωσε
Και σε δρομάκια αφώτιστα, μες σε φριχτά χαμώγια
Αρχάγγελοι μοναχικοί με μια φτερούγα στο πλευρό
Θλιμμένοι τριγυρίζουν και ψηλαφούν στα σκοτεινά
Να βρουν άλλους αγγέλους που τη φτερούγα τους
Κι αυτοί έχασαν και θρηνούνε

Τους ψάχνουνε ν’ αγαπηθούν, ν’ αγκαλιαστούν
Για να μπορέσουν να πετάξουν