Άνοιξα μια τρύπα και περίμενα
Να βγούνε τα πουλιά
Ήταν νύχτα κι εγώ περίμενα να βγουν
Από το χέρι μου
Πουλιά

Μονάχα εσύ βγήκες
Χαράμισες για μένα τέτοια φτερά
Δε θα έρθουν, είπες
Και σφράγισες την τρύπα

Σταμάτησε να αιμορραγεί
Μα έχασες εκείνη την νύχτα ένα κομμάτι σου
Δεν ξέρεις
Ότι καμιά φορά όταν με αγγίζεις
Το νιώθω ακόμα να χορεύει
Ανάμεσα στις φλέβες μου

Ότι παγιδευμένο εκεί
Περιμένει
Να μην το ζητήσεις πίσω