Πέρα δώθε
όλη νύχτα
έτρεχε

όλη νύχτα
σα να φοβόμουν
στο γυμνό μου στήθος μέσα
που σε φυλάω…..

πως ήταν άλογο
έλεγα
που πηδά τις ράχες
των βουνών
και σκοντάφτει
στις τυφλές νυχτερίδες

πως ήταν κύμα
απόμαχο
θαλασσινό
που βγήκε στη στεριά
μα του `λειπαν τα χέρια
κι έκπληκτο με κοιτά
απ’ τον αγέρα
κρεμασμένο…

κι ήταν
λάσπη
μου πες
και κακός καιρός
κι ήταν βροχή
π’ άνοιγε
στο σκοτάδι τρύπες

όπως πάντα
είπες
ετούτος ο καιρός
αλόγατα γεννά
ετούτος ο αγέρας
περπατεί βροχή
του κόσμου
πως λαβώνει
τον πόνο τον πολύ…