Ξυπνάς δύσκολα τα πρωινά,
ντύνεσαι με αγωνία
για να προλάβεις το λεωφορείο.
Γέρνεις στο πίσω κάθισμα και θέλεις
να ξετυλίξεις το κολατσιό σου
μα δεν το κάνεις, γιατί ξέρεις
πως δε θα έχεις τίποτα να φας στο διάλειμμα.
Στέκεσαι στην γραμμή για την προσευχή
βαριά τα σύννεφα παίζουν στον ουρανό
φτιάχνουν σχήματα - χαμογελάς.
Οι ώρες τρέχουν,
γράφεις αργά, αργά τις μικρές λέξεις
το ίδιο αργά τις συλλαβίζεις.
Μετράς, προσθέτεις δάχτυλα, αφαιρείς μολύβια.
Θέλεις να κάνεις φυσική,
το μάθημα δεν το καταλαβαίνεις
το βιβλίο χωρίς νόημα για σένα,
μα θέλεις να κάνεις φυσική
θα είσαι σαν τα άλλα παιδιά στο σπίτι,
αν κάνεις φυσική.
Θα μου βρεις και μένα ένα βιβλίο;
με ρωτάς με αγωνία.
Ένα βιβλίο φυσικής να καμαρώνεις
που δε θα διαφέρεις στα μάτια τους
ένα βιβλίο φυσικής
και να κάνουμε πειράματα, λες
σαν τ’ άλλα παιδιά στο σπίτι.
Χτυπάει το κουδούνι,
δύσκολοι οι ορισμοί της
μα θέλω ένα βιβλίο φυσικής, δασκάλα
να μη με κοροϊδεύουν, να μη διαφέρω.