Έτσι απλά μια κάποια νύχτα θα υπάρξω,
το ίδιο απλά την ίδια νύχτα θα φανείς.
Θα είσαι εκεί. Χωρίς να ξέρω θα σε ψάξω
να παραμείνουμε κι οι δύο αφανείς.

Πίσω απ’ το πλήθος θα κοιτάζω κι απ’ τα φώτα
κι εσύ, στο κέντρο, θα ζητάς την προσοχή
κι όταν τα μάτια θα μας δέσει μία νότα
από μιαν άλλη ξεχασμένη εποχή.

θα σου ζητήσω να μου δώσεις το χεράκι
για να βαδίσουμε στην κόψη μιας ρωγμής,
μα πριν τολμήσουμε να μπούμε στο γοβάκι
– δυο σταχτοπούτες της πιο κρίσιμης στιγμής-

με ένα βλέμμα θα κοιτάξουμε την ώρα
σαν πεταλούδες που τρομάξανε στη φλόγα.