Να σε προφτάσω

επιστρέφοντας

μέσα σε μια τρύπα αέρα

που φυσάει η θάλασσα

να μετρήσω

τους κορμούς των δέντρων

πίσω μου

τα φύλλα τους

τα χέρια τους

όπως στριμώχνονται

στα δίχτυα

της μέρας

να προφτάσω

τη νύχτα

να γεννήσει μπροστά μου τα τέσσερα κουτάβια της

κι ας χαμογελά ο σοφός βράχος

που υψώνει το χέρι στο καιρό

και λύνει τα μάγια του στην άμμο

έτσι κι αλλιώς μισότρελος χορεύει

στον άσπρο λαιμό της καταιγίδας.