Κερύνεια
Λυρική υδάτινη οπτασία
φυλαγμένη στο νου και την καρδιά
φαντάζεις απόμακρη και θεία

Κερύνεια
πόλη αγαπημένη
ζωγραφιά σε ανάερη κορνίζα
κλεισμένη

Μες στην αχλύ του πρωινού σου
στη μνήμη μου σ’ ανακαλώ
στους βράχους του βουνού σου
ακουμπισμένη
πλένεις τα πόδια στο γιαλό

Κερύνεια
νύμφη ομορφότερη από σε δεν είδα
όνειρο και πονεμένη ελπίδα

Κερύνεια
θα `θελα να `χε γενεί της μοίρας μου γραφτό
τις εσπερινές απόμακρες καμπάνες
να ξανακούσω όσο ζω
την ώρα που φαντάζει χρυσορόδινη η βουνοσειρά
κι είναι θαρρείς μια άνθινη πυρκαγιά
να ξανακούσω την προσευχή σου το δειλινό
μες τη γαλήνη και μες τη μοναξιά

Κι υστερότερα
κοιτάζοντας ψηλά τον έναστρο ουρανό
να νιώσω το βάλσαμο μες την ψυχή
όπως το είχα πρωτονιώσει
τότε που ήμουνα παιδί