Πάλι δεν πρόφτασες
(μην αργείς, το πλοίο φεύγει)
πάλι προσπέρασες
(δεν υπάρχει, έχω χαθεί)
δεν τόλμησες ν’ αναγνωρίσεις το σπίτι

(αντί-βλέμμα)

βήματα δραπέτες στο λιθόστρωτο
δύο νεαρά κορίτσια
με μιαν αγκαλιά στάχυα στα χέρια
(φωτογραφία σε παλιά καρτ ποστάλ)
εκεί στην ανηφόρα για το κάστρο
γεμίζουν στάρι
ένα μεγάλο πανέρι
για την τελετή της σποράς

στον άνεμο
ανεβοκατεβαίνουν οι λέξεις
των ποιητών
των ανολοκλήρωτων ηλικιών

(άραγε ποιας ψυχής την άνοδο αναμένεις;)

Το τοπίο αλλάζει μετακινείται στο βορρά
υγρασία, μυρωδιά νοτισμένου ξύλου
τριγύρω της κλωστές από πολυκαιρισμένα
λευκά εργόχειρα της μητέρας ανέγγιχτα

«Δεν βρίσκω την άκρη»
το νήμα αναρριχάται πάνω της
σφίγγει τους μηρούς, τις λαγόνες
ελίσσεται πάνω στα χέρια
(το νήμα – οδηγός χωρίς αποδέκτη)
τυλίγεται γύρω από το στέρνο κι αλλάζει χρώματα
κίτρινο, πράσινο
προχωράει τελετουργικά πάνω της
κόκκινο, βυσσινί
ανεβαίνει αργά προς τον λαιμό
–σφίγγει ο κλοιός–
μοβ, μαύρο
στο στόμα
σκουριά και αρμύρα
«Εί... είμαι ένα κου... βά... ρι δίχως ά... άκρη εί...

μαι...» τίποτα μια ανάσα μόνο και
σβήνει ο απόηχος της δικής σου
φωνής της ανέγνωρης
τα πράγματα με αργό ρυθμό
παίρνουν τη γνώριμη θέση τους στο χώρο
μόνο ένα παράξενο σημάδι μοιάζει να κινείται στον τοίχο
τη στιγμή της μετάβασης
(η σκιά σου ένα θρόισμα ήταν και πάει)
το χτες ανασυντίθεται
η μνήμη αναδημιουργεί
άλλη μια φορά
τη δική της αυθαίρετη αφήγηση
για το σήμερα

... τις χαμένες προσδοκίες

σε μια διαρκή κατάσταση αναμονής
δεσμώτης του φόβου (βλέπεις, καθένας έχει τη δική του
Εδέμ περιμένει ένα θεό
να τον εξορίσει μήπως και σωθεί)
η ισοπεδωτική δύναμη του καλού
το λευκό και το μαύρο
ο πατέρας ζωντανός ή νεκρός
αποσιωπά τα χρώματα

... τις λαθεμένες ερμηνείες

την πραγματικότητα
εμείς τη δημιουργούμε
πάνω σε δεδομένο κάθε φορά υλικό
παρεμβαίνεις
και αν βρεις τη δύναμη
επιτυγχάνεις τη μεταμόρφωση

... τις ψευδαισθήσεις

ένα τυχαίο σύμπλεγμα ιδιοτήτων είμαστε
χρόνια παλεύουμε
ν’ αλλάξουμε τους συνδυασμούς
να βάλουμε τη ζωή μας σε τάξη
ή –αν το δεις ανάποδα–

άνευ όρων αταξία
καθώς απορρυθμίζεται ο ένδον χάρτης
χωρίς συντεταγμένες αναζητάς

... της ουτοπίας την απώλεια

τον σπόρο που δε φύτεψες
μην αγγίξουν τα χέρια σου
κοπριά και χώμα
και χλοΐσει η σκέψη
λόγια διάφανα και υγρά
αλάφρωμα του σώματος ν’ ανοίξει

... των ονείρων τα όνειρα

Συνεχίζει ο καθένας όπως μπορεί...