Είναι ο καιρός που ξεκινούν τα πλοία
εκείνα που έχασαν το πρώτο τους χρυσάφι
και με άδεια κιβώτια σαλπάρουν
για του χειμώνα την πρόοδο.

Γενναία καράβια.
Το μπουκάλι του ονόματος
από καιρό έχει σπάσει στα πλευρά τους
και τα σκοινιά τους έχουν κουραστεί.
Όμως φέρνουν το σχήμα της αξόδευτης χώρας
που ζει στα πανιά τους
και τη λάμψη απ’ τα μάτια που τα συνόδεψαν.

Κι όπως μπαίνουν στα κρύα λιμάνια
με το μέλι του Αυγούστου να κολλάει στο πηδάλιο
νοσταλγούν το ταξίδι πριν ακόμα τελειώσει
ενώ η γοργόνα της πλώρης
στο ξύλο σκαλισμένη, αναστενάζει:
«Ήμουν πολύ αυστηρή με το κορμί μου».