Την οδό mulackritze λιανίζουν πουτάνες
μαζί με ανθρώπινο κρέας, φρέσκες λουτσιές
σε αλεύρι βουτάνε μοναχούς και μοναχές
προλετάριοι ηδονιστές πιπιλάνε γλυκόριζες
είμαστε λίπος & φωτιά, ισοφαρίζουμε τη ζημιά
η μπάκα πρησμένη από δυτικοτζανκιές & τυμπανισμό
μόνο ρωσίδες στο μυαλό, σταφίδες στο κατσαρολικό
η χολή στάζει˙ εντόσθια γουρουνιού & όχι άλλες ερωτήσεις
γιατί ο πλούτος του κόσμου μάς ανήκει ήδη
πείνα, δίψα & ντρόγκα είναι τα φρούτα του φόβου.

Κόπροι τρώνε γάτες
τα μουνιά αρχίδια, & σναπς
ψυχές ανοιχτές˙πιες.

Θύελλα, πόθος & ορμή
η ντρόγκα ψάχνει διαφυγή
όπως οι γάτες κόπρους.

Στην κάψα της helmholtz πρώτα η σούρα, ύστερα η γύμνια
ο ρόμβος είναι το χρώμα, αναρχία επίσης σήψη
η μέλαινα ουσία κάνει κόλπα, άνοστα κεφτεδάκια θουριγγίας
ακριβώς στη γωνία, μοχθηροί φοιτητές κοινωνιολογίας
φτιάχνουν τα κοκόρια τους & περιμένουν συννεφοανακωχή
στο τραπέζι των θαμώνων λιάζεται μια μαύρη δράκαινα
στο δάσος με τα φυλλοβόλα μπεκατσίνια προς πώληση πετούν
προς τον φρέσκο ζόφο˙ κατηγορώ τους πάντες για τα πάντα
γιατί ο πλούτος του κόσμου μάς ανήκει ήδη˙ φίλε έχεις τσιγάρο
πείνα, δίψα & ντρόγκα είναι τα φρούτα του φόβου.

Κόπροι τρώνε γάτες
τα μουνιά αρχίδια, & σναπς
ψυχές ανοιχτές˙πιες.

Θύελλα, πόθος & ορμή
η ντρόγκα ψάχνει διαφυγή
όπως οι γάτες κόπρους.

Στον κυκλοφοριακό κόμβο spitze κάθομαι μαστουρωμένος
μέσα στον ιδρώτα & ευημερώ σε ισορροπία με τον εαυτό μου
τα μάτια μου ματώνουν, τ’ αυτιά μου βουίζουν απ’ τη φασαρία
τα σάλια της με βρέχουν, η πλήξη εμμένει, εξοργιστική
ξερνά την πολωνική σούπα, αιμόπτυση & βρωμερή αναπνοή
ένας νεολιθικός άνθρωπος κατουρά σε νεολιθική υδρία
οι νευροδιαβιβαστές είναι σε έλλειψη, η τίγρη εξημερωμένη
μπροστά μου βρίσκεται ένα λευκό χαρτί˙ την έχουμε γαμήσει
γιατί ο πλούτος του κόσμου βρίσκεται ήδη σε σίγουρα χέρια
πείνα, δίψα & ντρόγκα είναι τα φρούτα του φόβου.

Κόπροι τρώνε γάτες
τα μουνιά αρχίδια, & σναπς
ψυχές ανοιχτές˙πιες.

Θύελλα, πόθος & ορμή
η ντρόγκα ψάχνει διαφυγή
όπως οι γάτες κόπρους.

Μια παστωμένη ρέγγα μού γνέφει κηδειόχαρτο.