Πέτρες μισοχωμένες στη λάσπη

κορμιά φαγωμένα

σπίτια αιώνων

ακίνητα

πόσοι νεκροί κλαίνε τις νύχτες

στις πόρτες σας ;

πόσες σας λέξεις ξεπλένει η βροχή ;

πόσα κλειδιά σκουριάσαν στις χούφτες σας ;

σε σας μιλώ

και στο υγρό το ξύλο

φλέβες του χρόνου