Και μέσα στο νερό τα νεύρα θα κρέμονται

των σπιτιών που τα κορμιά τους χάσκουν

σα ψόφια ψάρια ανάποδα ξεκοιλιασμένα

με τα χέρια τους θα κρύβουν τη σκουριά

τους

παράθυρα τα μάτια τους ορθάνοιχτα

γριά νύφη με βλέμμα λαίμαργο ντυμένη

προβάλλει

γέλιο τρελό να ρίχνει στα ναυάγια

προσμένοντας

και η σιωπή σα σκόνη

καθισμένη στα βλέφαρα

από πάνω νύχτα θα στάζει

και ρίζες καλώδια τηλεφώνου παντού

ήχους λιωμένους θα φυτεύουν στού κάθε

τοίχου το μεδούλι

κι ανάμεσα άνθρωποι υγροί την πολιτεία

από νερό

όρθιοι θα διασχίζουν με κουρασμένα πόδια

κι ένα δίχτυ θα μαζεύει ανάγκη το πρωί

και φρέσκο λίπος

στο βυθό

ο οργανοπαίκτης συνεχίζει

τρομπέτα παίζει.