Σου πρόσφερα μια μονόχρωμη διαδρομή
Ελπίζοντας μόνο να μυρίζεις το άρωμά της.
Ξάγρυπνος στο κίτρινο κουστούμι μου
Τρέμοντας μην επαναλάβω τα ίδια λάθη
Δε μίλαγα ποτέ για τη βροχή
Που σ’ έπνιγε στη χλωμάδα της
Χίλια δόντια οι μέρες
Χάραζαν σε ζεστό πηλό
Την κοφτερή ασχήμια της αλήθειας
Με στόμα εξάτμιση ομολογούσα.

Θέλει κουράγιο να ξεπεζέψεις απ’ τ’ όνειρο
Ξεθωριασμένα χείλια να φιλήσεις.