Επέστρεφε στο στίχο
κι άρχιζε
με συλλαβές χρωματιστές
την ηλικία των αναμνήσεων
να μετράς.

Δυο-τρία θερινά ηλιοστάσια
– ίσως κι ένα χειμερινό –
Κάποια πρωινά νωχέλειας
Λίγες σταγόνες δειλινού
μετά από βροχή.
Νύχτα με παράθυρο
στο φεγγάρι ανοιχτό.
Το αγκάλιασμα
Σχήμα κορμιού στο στρώμα
κι έπειτα τα χνώτα του ύπνου
να γλιστρούν μέσα στο όνειρο.