Καλλιτέχνες, εσείς που με χαρά σας και με πίκρα
παραδίνεστε στην κρίση του θεατή, αποφασίστε τώρα
να παραδώσετε απο δω και μπρος στην κρίση του
και τον κόσμο που παρασταίνετε.

Παραστήστε αυτό που υ π ά ρ χ ε ι , αλλά
παρασταίνοντάς το, δείξτε
κι αυτό που δ ε ν υπάρχει, μα θ α μ π ο ρ ο ύ σ ε να υπάρξει
και θα ήτανε ω φ έ λ ι μ ο. Μεσ ’ απ’ την απεικόνισή σας
πρέπει να μάθει ο θεατής να δ ρ α πάνω σ’ αυτό που εικονίζετε.
Και τούτη η διαδοχή ας είναι ε υ χ ά ρ ι σ τ η . Η μάθηση πρέπει
να προσφέρεται
σ α ν τ έ χ ν η, και πρέπει εσείς σ α ν τ έ χ ν η
να διδάξετε π ώ ς δρα κανείς πάνω σε πράγματα κι ανθρώπους.
Κ ι η άσκηση της τέχνης είναι πηγή χαράς.

Το δίχως άλλο, ζείτε σε σκοτεινούς καιρούς. Βλέπετε τον άνθρωπο
να τον έχουν παίγνιο δαιμονικές δυνάμεις.
Οι ηλίθιοι μονάχα ζουν ανέμελοι. Και πάνε του χαμού
όσοι ’ ναι ευκολόπιστοι. Τι ήτανε οι κατακλυσμοί
της σκοτεινής προιστορίας μπροστά στις συμφορές
που σήμερα χτυπάν τις πολιτείες μας ; Kαι τι ήταν οι κακές
σοδειές
μπρος στην ανέχεια που μας δέρνει ανάμεσα σε τόσην αφθονία ;