"Tί να γίνεται μ’ εκείνο το σκυλάκι;".

Ξυπόλητη κι αχτένιστη
Ρωτούσε τους περαστικούς
Κι έδειχνε το στερέωμα.

Την ονομάσαμε "Λάικα".

Εκείνο το σκυλάκι, φυσικά, θάφτηκε
Στη μεγάλη πατρίδα των προλετάριων-
Ίσως με τιμές αρχηγού κράτους.

Από εκείνη
Απέμειναν δυο τσίγκοι της παράγκας της
Ντυμένοι με φύλλα του Ντομινό
Να στάζουνε τις νύχτες
Την τρυφερή της έγνοια.