Ὦ Νέμεσι, κλήιζω σε, θεά, βασίλεια μεγίστη,
πανδερκής, ἐσορῶσα βίον ѳνητῶν πολυφύλων
ἀιδία, πολύσεμνε, μόνη χαίρουσα δικαίοις,
ἀλλάσσουσα λόγον πολυποίκιλον, ἄστατον αἰεί,
ἣν πάντες δεδίασι βροτοὶ ζυγὸν αὐχένι θέντες
σοὶ γὰρ ἀεὶ γνώμη πάντων μέλει, οὐδέ σε λήθει
ѱυχὴ ὑπερφρονέουσα λόγων ἀδιακρίτωι ὁρμῆι.
Πάντ’ ἐσορᾶις καὶ πάντ’ ἐπακούεις, {καὶ} πάντα
βραβεύεις
ἐν σοὶ δ’ εἰσὶ δίκαι θνητῶν, πανυπέρτατε δαῖμον
ἐλθέ, μάκαιρ', ἁγνή, μύσταις ἐπιτάρροθος αἰεί
δὸς δ’ ἀγαθὴν διάνοιαν ἔχειν, παύουσα πανεχθεῖς
γνώμας οὐχ ὁσίας, πανυπέρφρονας, ἀλλοπροσάλλας.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Ω Νέμεσι σε υμνώ, εσένα την θεά τη μεγαλύτερη βασίλισσα
που βλέπεις τα πάντα και παρατηρείς τον βίον των ανθρώπων,
που ανήκουν εις πολλάς φυλάς αιωνία, σεβαστή, που μόνον εσύ χαίρεσαι στα δίκαια, και
τιμωρείς τον πολυποίκιλον λόγον, τον πάντοτε ασταθή εσένα φοβούνται όλοι οι
άνθρωποι που έχουν ζυγόν στον τράχηλο (που έχουν βαρείαν συνείδησιν)
διότι εσύ ενδιαφέρεσαι πάντοτε δια την γνώμην (την διάθεσην) όλων, ούτε σου
διαφεύγει την προσοχήν η ψυχή, που υπερηφανεύεται κατά τους λόγους με
ακατανόητον ορμήν. Εσύ τα πάντα εποπτεύεις και τα πάντα ακούεις και τα πάντα κρίνεις
από σε εξαρτώνται αι δίκαι των ανθρώπων, ω υπέρτατη θεά.
Έλα ω μακαριά, αγνή, βοηθός πάντοτε εις τους μύστας και δόσε τους να έχουν άγαθήν
διάνοιαν, και να καταπαύσεις τας μισητάς γνώμας, τας αντιθέσεις, τας ανοησίας, τας
υπεροπτικάς και αλλοπρόσαλλους (ευμεταβόλους).