Ταξίδεψα σε
λιβυκή χώρα ηβική
με πρόδωσαν
οι γέρανοι του Ιβύκου

Τι απομένει;

Τις πύλες του Άδη να περάσω
την Ευρυδίκη για να βρω
κρατώντας λύρα
με λυρικά τραγούδια
να ξορκίσω
τον Κέρβερο, τους φύλακες και τους θεούς
του Κάτω Κόσμου
μα στην επιστροφή να μην κοιτάξω πίσω

Δικιά μου η Ευρυδίκη
για να μείνει

Στριγκή κραυγή
η επερχόμενη μοναξιά

καταρρακώνει
τις νοερές ριπές της γλώσσας μου
που ψάχνει ακροατές

Ρηξικέλευθα ρήματα
κατασκευάζω
που πετούν ψηλά

ώς τη σκέψη
ερμητική η ρυμοτομία τους
ώς την τελεία και παύλα.