Καθόλου δε σεβάστηκε την πείρα μου την τόση
μία μικρή προαγωγή και μένα να μου δώσει.
Τα φώτα μου νυχθημερόν τα δίνω στην παιδεία
διδάσκοντας τους μαθητές πώς κάνουν τα παιδία.
Ποτέ δεν πήρα άδεια από γιατρό ή μαία
ποτέ δεν είπα έσφαλα, ποτέ το culpa mea.
Πρώτος πηγαίνω στο σχολειό και φεύγω τελευταίος
ουδέποτε χρημάτισα και ανεξεταστέος.
Ήλπιζα μια προαγωγή, Επιτροπή, να δώσεις
κι όχι να βάλεις πισινή, στο τέλος να κολώσεις.
Πότε ως τώρα έκανα απ’ το σχολειό κοπάνα
ή πότε μου ερίξατε καμιά μικρή καμπάνα;
Οι μαθητές με έχουνε υπογραμμό και τύπο
και σεις με αδικήσατε, τι άλλο να σας είπω.
Πώς ημπορείς, Επιτροπή, τις νύκτες να κοιμάσαι;
Δε βλέπεις που σε βρίζουνε «αι γενεαί αι πάσαι»;