Ο έρως τρέχει στο ουδέν
πιο γρήγορα από το φως.
Κυματάκια της λήθης γλείφουν τα πλευρά σου
στα χέρια
κτερίσματα από τη θάλασσα της σιωπής.
Σε χάνω τώρα·
θα σε ονομάσω
βαθιάς έλλειψης πηγή.
Α, δέστε πώς
στην άκρη του νου
πατάει το κορμί
ανθίζει η τρέλα τ’ άπληστα μπουμπούκια της!
Γκρεμούς του χάους ακουμπά
από την άλλη
μήπως να ξέρεις να χάνεις είναι σοφία;
Ο έρως τρέχει στο ουδέν.
Σημαίνει τότε
στο άρμα των δακρύων του
τα μάτια έχουν στερέψει.