Ούτε το Σέντραλ Παρκ
δεν παρηγορεί το ανοιγμένο μου κρανίο.
Με διασκεδάζεις στο Σόχο κι οι ενοχές μου
ρίχνονται απ’ το άγαλμα της Ελευθερίας
σε ελεύθερη πτώση.
Εκείνο το ποτό στο Βίλλατζ
αύξησε το υγρό στο γόνατό μου
και την πίκρα σου
που δεν αντέχω πια
τις αναδυόμενες αγορές σου.
Περιμάζεψα τις ανοιχτές πληγές μου
και μπάρκαρα στον Ατλαντικό.
Την επόμενη φορά
η Νέα Υόρκη θα μου φανεί πλυμένη
και θα γλιστράω ανάλαφρη πάνω της
με την υγεία στο τσεπάκι.