Δέντρο μοναχικό
τα κλαδιά του ανοίγονται
σ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα
πίσω του μια σειρά κυπαρίσσια
η γραμμή της ζωής

οι ρίζες μπλέκονται βαθιά στο χώμα
από τη ρίζα του ενός ανασαίνει θαρρείς το επόμενο
μόνο σε κείνο κάτι άλλαξε − ας υποθέσουμε −
μια μερική διακοπή της συνέχειας
όλα άλλωστε υπόθεση ερμηνείας είναι
όπως θα έλεγε
ο άταφος νεκρός του φθινοπώρου

κάπου εδώ τριγυρνά
ρίξε τα φύλλα σου και σκέπασέ τον
η ώρα της επιστροφής σήμανε
στη θαλπωρή της γης
οι άγραφοι στίχοι θα ελευθερωθούν
σε ανέγνωρο πεδίο
η συνέχεια του ταξιδιού

χοηφόρος εσύ την άνοιξη
απ’ τα κλαδιά σου οι νέοι καρποί
τα ποιήματα της καινούριας μέρας.