|
Στίχοι: Ζωή Καρέλη
Μουσική: Αμελοποίητα
Θα σταθώ όρθιος στο φως να μιλήσω.
Αφού βρίσκομαι πρέπει να μιλήσω.
Αφού άκουσα πρέπει να μιλήσω.
Μέσα στο φως που με περιέχει
ο αέρας, τα χρώματα, όλα τα σχήματα,
μου δίνουν το σχήμα μου.
Θ’ ανοίξω το στόμα μου να μιλήσω,
η ομιλία μου είναι ό,τι μ’ έπραξε
και ό,τι μέλλω να πράξω
γιατί ευρίσκομαι.
Είναι πράξη μου ο ορισμός της ζωής
που ορίζω και με ορίζει.
Καθορίζω τη στάση που με βαστά.
Ας με βοηθήσει ο Θεός μου να τον αναδείξω,
ν’ αποδείξω την εντός μου κατάθεσή του,
τη θέση μου του σώματος να κρατήσω.
Σώμα πολύτιμο, ύλη, δοχείο, κατάσταση της ψυχής,
η υλική μου γλώσσα μιλεί
την άυλη ομιλία μου.
Ποιο είναι το χρώμα απ’ τις λέξεις που ακούω;
Συγχρωτισμός του παντός στην ομαλή συγχορδία,
το σύμπαν εντός μου σε μια φωνή.
Ωσαννά εις τον Κύριον τον μεγαλοπρεπή,
δίνει τα όνειρα που υπερβάλλει
η αδάμαστη πραγματικότητα.
Η ζωή στην αγκάλη απ’ το θάνατο
περιφέρει το βλέμμα της αναγέννησης
και ο κατέχων το δώρο τής ομιλίας,
μιλεί τα υπάρχοντα οράματα.
Στο κατώφλι του θανάτου αναγνώρισα
την ζωή και μίλησα στον εαυτό μου
δίχως αγανάκτηση.
Καλώς έρχεται πάντα,
ο επανερχόμενος άνθρωπος των ενιαυτών,
ποιο πρόσωπο των προγόνων προσφέρει
στους διαρκείς απογόνους;
και όρια της μονοτονίας εναλλάσσονται
και παρέρχεται η σταθερή ζωή.
Υπάρχει ο ήχος, ακούεται,
το κενόν γεμίζει της ομιλίας ο ήχος
πολυσχιδής, πολύμορφος, διαφορετικός, ένας.
Άνοιξα το στόμα κι άκουσα τη φωνή μου
και τότε κοίταξα τον πλησίον εαυτό μου.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 302 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|