Ήταν όμορφο το βράδυ στο σαλόνι, σας, ανήμερα Χριστούγεννα,
εννιά ειδών τυριά ωραία κουβέντα καναδέζικο ουίσκι
πέπσι κόλα δυο δικηγόροι ένας γιατρός η αδερφή σας γλυκυτάτη
φώτιζαν βιεννέζικα κεράκια, καλοριφέρ στην πιο ειδική του θαλπωρή,
μέχρι και δίσκοι απ’ το εξωτερικό, εδώ απαγορευμένοι.

Δε θυμάμαι ποιος άρχισε με το συντακτικό τού κυβερνήτη
για το νομοσχέδιο δείνα, για τον τάδε υφυπουργό
πώς εξελίχτηκε η συζήτηση για στέρηση ελευθερίας
πώς πήγε στους πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές το δι-ξι-θήτα…

Μα όταν ανοίξαμε το δεύτερο μπουκάλι, τι θέλαμε τις δικαιολογίες;
(Εσείς με τις ασφάλειες ζωής ο άλλος μια βιοτεχνία στα σκαριά
ο Πάνος δύο παιδιά, δυο αγγελούδια, εγώ πρωτίστως το πτυχίο
κι άλλοι άλλα: μητέρες καρδιακές πατεράδες με ζάχαρο τρία δέκα…)

Πώς χάλασε έτσι το γιορτινό σαν ξάφνου αναλογιστήκαμε όλοι
τι επιτέλους θα `χουμε να δείξουμε τι διαβατήριο τι βίζες…