Ξυπνώ με τρόμο τις νύχτες με την αίσθηση του σεισμού
και τρέχω αλαφιασμένος να γλιτώσω
πέτρες είδη υγιεινής ντουλάπες πλακώνουν τον ύπνο μου
όλα κουνιούνται, οι δρόμοι τα φανάρια τους η ψησταριά στη γωνία
όπως τότε, σαν τους σπασμούς μας στο τριζάτο κρεβάτι
εκείνη την άνοιξη με τους σεισμούς.

Και την άλλη άνοιξη το γιαπί στη γειτονιά σου άφοβο
ρίχνει πια σοβάδες στρώνει στα δάπεδα πλακάκια
γεμίζει αγέρωχο υδραυλικές και αποχετευτικές εγκαταστάσεις
και η κόκκινη γραφή στον απέναντι τοίχο
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΓΕΡΟ ΜΑΖΙΚΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
γίνεται ροζ και σβήνει με την εποχή των σεισμών.